Kontynuacja krótkiego sprawozdania z kolejnej wycieczki po okolicy, zilustrowanego licznymi fotografiami. Autor zdjęć: Grzegorz Jagodziński,
http://www.grzegorj.prv.pl/
Uwaga: klikając na zdjęcia, można je powiększyć
 |
| Ścieżka coraz mniej wyraźna... |
 |
| ... czasami całkiem pozarastana |
 |
| Na środku wyrósł dąbek. Jaki to gatunek? :-) |
 |
| A mówią, że wydeptane przez ludzi ścieżki wiodą najprostszą drogą do celu. To dlaczego ta zakręca pod kątem prostym? |
 |
| Po kilku krokach... |
 |
| O, jeszcze... |
 |
| I w końcu na prostej. Idziemy na południe. |
 |
| Ścieżka, o dziwo, dość wyraźna |
 |
| Sosenki są urocze, ale nasza ścieżka przestaje być urocza |
 |
| Powoli zaczynają się chaszcze... |
 |
| ... albo trawnik, który trzeba przedeptać |
 |
| Gdyby nie ta przerwa w zaroślach przed nami, ktoś by powiedział, że to kompletne bezdroże |
 |
| Trzeba przebrnąć przez coś takiego. Uroczo... :-)) |
 |
| Po drugiej stronie świat wygląda tak |
 |
| Kolejne bezdroże |
 |
| Tym razem nawet przerwa w zakrzewieniu jest niewyraźna |
 |
| Wydaje się nie do przejścia |
 |
| Przydałaby się maczeta |
 |
| Tak, tak, przez to musimy przebrnąć! Nie ma innej drogi. |
 |
| Uff... w końcu po drugiej stronie.Rzut oka za siebie. |
|
 |
| Na wolnej przestrzeni, ale bez widocznych śladów czegokolwiek podobnego do drogi |
 |
| Jeśli mówię, że tu biegła kiedyś ścieżka, trzeba mi wierzyć na słowo |
 |
| Bez punktów orientacyjnych w rodzaju tej oto sosny można by tu zabłądzić. Nie ma tu śladu ścieżki... |
 |
| Nieprzebyte chaszcze... i chmury zwiastujące rychłą ulewę |
 |
| Dopiero bliżej domostw Zagórcza wydaje się, że ktoś tu kiedyś czymś wjechał. Ale najstarsi górale nie pamiętają, kiedy to było. |
c.d.n.
